Koralin ve Gizli Dünya

Peri masalları gerçekten de ötedir; yalnızca bize ejderhaların var olduğunu söyledikleri için değil, bize ejderhaları yenmenin mümkün olduğunu söyledikleri için.

Birkaç yıl önce filmini izlediğim "Coraline"ın kitabı olduğunu ve yazarının da Neil Gaiman olduğunu öğrendikten sonra bu kitabı okumayı çok istedim. Fakat kitabın baskısı bulunmuyordu ve yeni baskısı çıkacak gibi de durmuyordu pek. Bu sene(ya da geçen sene mi?) yeni baskısı çıkan "Koralin  ve Gizli Dünya" benim elime son BKM alışverişimle geçti ve ben de dayanamadan kısa bir süre içinde okudum.

Annesi ve babası daima kendi işleriyle meşgul olan Koralin'in yeni taşındıkları büyük evde canı sıkılmaktadır. Bu sıkıntılı günler içerisinde en büyük eğlencesi ise keşifler yapmaktır. Minik kaşif Koralin bir gün misafir odalarındaki kapının kendi evlerinin aynısının biraz daha farklısına açıldığını fark eder. Benzerlik yalnızca evin kendisiyle sınırlı kalmaz; kapının ardında onu sevmeye, sarmaya, onunla oynamaya ve onu sonsuza kadar yanlarında tutmaya hazır düğme gözlü diğer annesi ve diğer babası beklemektedir. Acaba Koralin yaşamak için hangi dünyayı seçecek ve bunun bedeli ne olacaktır?

Hatırladığım kadarıyla bunun filmi epey ürperticiydi, çocuklar için çok da uygun bir film olmadığına karar vermiştim. Gaiman da kitabın arkasında yazan şu sözleriyle buna dikkat çekiyor aslında:"İnsanlar kitabı okumaya başladığında öğrendim ki, çocuklara macera yaşatan, yetişkinlere ise kabuslar gördüren bir hikayeymiş bu." Aslına bakarsanız kitabı filmi kadar ürkütücü bulmadım. Bunda artık 18 yaşında olmamın ve kitabı okumadan önce filmini izlememin yanısıra düğme gözlü karakterler filmde kanlı canlı karşımda dururken kitapta bu görüntünün hayal gücüme kalmış olması da etkiliydi.

Filmle kitap arasında iki fark keşfettim: Filmde Koralin'in sonradan arkadaşlık kurduğu bir çocuk vardı, kitapta böyle bir karakter hiç yer almadı. Yer alsaydı kitabı biraz daha canlandırırdı sanırım ama çok da eksikliğini çekmedim. İkinci fark ise filmde öbür evin çok çok daha ihtişamlı olması ve her şeyin Koralin'e özel olması. Bu sahneler görsellik açısından güzeldi, sanırım kitapta da böyle olmasını tercih ederdim sanıyorum. Eminim başka farklılıklar da vardır ama ben filmi çok iyi hatırlamıyorum.

Bu Neil Gaiman'dan (hep "gaymın" diye okuyup ona göre ek getiriyorum ama "gaymen" hatta "geymen" bile olabilir...) okuduğum üçüncü çocuk kitabı ve okuduğum kitapların hepsine de bayıldım. Ama benim için en güzeli, en keyiflisi kesinlikle "Koralin ve Gizli Dünya" oldu. Sade, esprili dili muhteşem ve hitap ettiği kitle için uygun, zekice, keyifli. Gaiman'ın hayal gücü beni yine kendine hayran bıraktı; hem daha önceden tanışık olduğumuz durumlar (kapının arkasından geçip başka bir diyar keşfetme vs.) ustaca kullanılmış hem de daha önce hiç tanık olmadığımız özgünlükler(DÜĞME GÖZ vs.) sunulmuş. Mesajları hiç zorlama izlenimi uyandırmadan vermesi çok güzeldi. En çok da kitabın ortamını sevdim, böyle gotik ortamlardan çok hoşlanıyorum! Çizimler de gayet hoş olmuş ve tasvirleri daha canlı kılan güzel bir hayal gücü yansıma çıkmış ortaya. He bir de kitabın en etkileyici karakteri olarak kediyi ilan ediyorum!

"Olmaz," dedi kedi. "Siz insanların isimleri vardır. Çünkü siz kim olduğunuzu bilmezsiniz. Biz kim olduğumuzu biliriz, bu yüzden isimlere ihtiyacımız yoktur."

Etrafınızda çok çok hassas olmayan çocuklar varsa hem onlara hem de size kitabı tavsiye ediyorum. Filmini ise yalnızca size tavsiye ediyorum ve gece izlememeniz konusunda sizleri uyarıyorum.

Şuraya da filmin fragmanını bırakıp kaçıyorum:

Not: Fragmanı izledikten sonra fark ettim ki iki Koralin'in karakteri de epey farklıymış. 

Not: Yazı girmeyeli neredeyse iki ay olmuş! Çok da şey bir yazı olmadı ama sonunda burada olduğum için çok mutluyum!!!!