Temmuz ayında 5 kitap okumuşum ki okuma sıramla şöyleler:
1-Beş Küçük Domuz - Agatha Christie
2-Korku - Stefan Zweig
3-Çocukluğun Sonu - Arthur C. Clarke
4-Ah'lar Ağacı - Didem Madak
5-Theo'ya Mektuplar
Sayıca pek fazla olmasa da hepsini beğenerek okudum o yüzden bu ayımı çok da verimsiz sayamam.
"Beş Küçük Domuz" hakkındaki yazım için buraya, "Çocukluğun Sonu" hakkındaki yazım içinse buraya tıklayabilirsiniz.
"Korku" okuduğum ikinci Zweig kitabıydı. İncecik ve yoğun, olaylardan ziyade ruhsal betimlemelerin ağırlıkta olduğu bu kitabı beğenerek ve yazarına hayranlık duyarak okudum.
"Ah'lar Ağacı" aldığım ve okuduğum ilk şiir kitabıydı. Hani Gülten Akın diyor ya "Ah, kimselerin vakti yok/ Durup ince şeyleri anlamaya" diye, belki de bu sebepten şiirle iç içe olamadım şimdiye kadar. Ama Didem Madak'la iyi bir başlangıç yaptığımı düşünüyorum ve şiir okumaya devam etmek istiyorum.
"Theo'ya Mektuplar" benim için özel bir kitaptı. Doctor Who'nun "Vincent and The Doctor" bölümünü izlediğimden beri Van Gogh'a karşı bir ilgi duyuyorum. Şiire karşı olan mesafem resme karşı da var ama Vincent Van Gogh'un resimleri gerçekten hoşuma gidiyor. Bu sebeple onun kardeşi ve maddi manevi destekçi olan Theo'ya yazdığı mektupları okuyarak iç dünyasını daha iyi tanımak ve yaşamında değeri bilinmeyen bu güzel adamı daha iyi takdir edebilmek istedim. Pek çok kişi için heyecan verici bir kitap sayılmaz ama ben pek çok satırda kendimi buldum ve çok ilham aldım. Ressamı sevenlere ya da resim işiyle ilgilenenlere özellikle tavsiye ederim. Aslında çok daha uzun bir yazı hazırlamayı düşünmüştüm bu kitap hakkında ama bir gece geç saatlerde bitirdim ve ertesi sabah da Antalya'ya doğru yola çıktık erkenden.
"Yıldızlara baktığımda düşlere dalıyorum, tıpkı bir haritada kentleri ve köyleri gösteren siyah noktalara bakarken düşlere daldığım gibi. Neden, diye soruyorum kendime, gökte pırıl pırıl parlayan noktalar da Fransa haritasındaki kara noktalar kadar ulaşılabilir olmasın? Bizi Tarascon ya da Rouen'a nasıl bir tren götürüyorsa, yıldızlara da ölüm götürür. Yaşadığımız sürece yıldızlara varamayız, nasıl ki öldükten sonra trene binemeyiz, öyle."
Umarım düşlediğin yıldızlara varabilmişsindir sevgili Vincent. Ellerini sıkı sıkı sıkarım ve sana inanıyorum.
Temmuz ayında bir de dergi okuyordum: Arka Kapak. Dosya konusu J.R.R. Tolkien olduğu için kaçırmak istememiş, almışken de bu sayıyı bütün yazılarını okuduğum tek dergi yapmak istemiştim. Kısmet olmadı, Antalya'ya gitmeden evvel hala okumadığım altı yazı kaldı. Bu ay tamamlarım sanıyorum ama süresi geçince hevesim kaçtığından çok da emin olamıyorum.
Bu ay iki film izledim bir de : The Beauty and The Beast ve Persepolis. Birkaç tane daha film izledikten sonra toplu yazı yazabilirim sanıyorum.
Gelelim bu aya yani Ağustos ayına. Geçen ayın son günü Antalya'ya gitmek için çıktık yola, dün gece de Bursa'ya vardık. Orada hem denizde hem de havuzda yüzdüm, bol bol yemek yedim ve biraz da gezdim. Gelmişken Olympos ve Phaselis Antik Kentlerine gittik. Bu tür gezintilerden hoşlanıyorum. Oralara gittiğimde zaman denilen ince perdenin ardında benimle aynı mekanda bulunan, yaşayan, benimle soluk alıp veren insanları düşündüm. Özellikle Phaselis Antik Kenti'ndeki tiyatroda acaba ne tür şeyler gösteriliyordu diye düşündüm ve rengarenk kıyafetlere bürünmüş, coşku içindeki bir seyirci
kalabalığını hayal etmeye çalıştım. Bol bol da fotoğraf çektim.
Giderken yanıma "Kan ve Yıldız Işığı Günleri"ni almıştım okurum diye ama o iş yalan oldu. Mola verdiğimizde hemen dergilerin olduğu yere gittim ve kendime OT'un bu ayki sayısını aldım; iyi ki de almışım! Dergiyi altı gün içinde bitirdim ve eğer ergenliğimde okuduğum dergileri saymazsak bütün yazılarını okuduğum ilk dergi oldu. Bunu da derginin keyifli oluşuna borçluyum. Ne zamandır dergi arayışındaydım, farklı dergiler denemiş ama kendime göre olanı bulamamıştım hiç; OT bundan sonraki aylar için de iyi bir seçenek oldu. Bundan sonra her ay en az bir dergi okumayı düşünüyorum, her ay aynı dergi olmak zorunda değil ama.
Bursa'ya döndüğümüz gece bahçedeki evimizde kaldık. Benim için iyi oldu. Yaşlanınca doğayı insanlardan çok arayacağımı tahmin ediyordum ama doğanın çekiciliğinin bu yaşta bu kadar artmasını beklemiyordum. Küçüklüğümden beri kendimi denize daha yakın hissederim ama bu yıl "Acaba ben daha çok orman insanı mıyım?" diye düşündüm.
Bahçeden eve gelip de valizleri boşalttıktan sonra yaptığım ilk iş ise Game of Thrones'un birkaç gün önce yayımlanan bölümünü izlemek oldu. Sonraki bölümü da sızdırılmış internete - zaten baya baya hacklenmişler- ama ben asıl çıkış vaktinden önce izlemeyeceğim saygımdan, her ne kadar diziyi yasadışı yollardan -yani galiba öyle- izliyor olsam da.
Game of Thrones'tan sonra da Rick and Morty'nin yeni bölümünü izledim. Şimdilik böyle.
Hoşçakalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder